Ευαίσθητες χορδές ….μην αγγίζετε !!!
Είναι εκείνα τα πράγματα που μαθαίνουν άνθρωποι για σένα, αλλά που δε θα ήθελες να είχανε μάθει ποτέ.
Είναι καταστάσεις που θα ήθελες να είχανε μείνει κρυφές από όλους,για να μην σε ρωτάνε τίποτα γι’αυτες, γιατί πονάς όταν το συζητάς.
Βέβαια θα μπορούσε ο απέναντι σου να είναι απλά διακριτικός,να έχει την παιδεία και το iq να μην σε ρωτήσει τιποτα.
Είναι κάποια πράγματα που δε συζητιούνται… έτσι απλά γιατί δεν πρέπει.
Η ασθένεια ενός δικού σου ανθρώπου, άσχημη,πως να εξηγήσεις πόσο σε πονάει,να βλέπεις τον άνθρωπο σου να υποφέρει,να μην είναι πια ο ίδιος.
Ένα πρόβλημα υγείας του παιδιού σου, ενώ προσπαθείς να μην το συζητάς και ειδικά μπροστά στο παιδί σου, όλοι οι απλά γνωστοί σου θα σε ρωτήσουν “καλά είναι τώρα Ε;”
Η προσπάθεια να βρεις δουλειά,η προσπάθεια να κάνεις κι εσύ ένα παιδί,η προσπάθεια να επιβιώσεις μετά από έναν χωρισμό, από έναν σύντροφο ή από έναν φίλο καρδιάς.
Τοσα πολλά που θα ήθελες να μην συζητήσεις ποτέ με κανέναν πέρα από δικούς σου ανθρώπους.
Κι όμως ακόμα και στα βλέμματα των άλλων βλέπεις την ερώτηση να έρχεται….
Τι έγινε γιατί πως είναι τώρα πως είσαι εσύ τώρα και εσύ απαντάς ευγενικά ενω θες να φωνάξεις απλά “δε σε αφορά, δε θέλω να το συζητήσω,μη με ξανα ρωτήσεις απλά !!!!!”
Το δικό μας λάθος είναι που δε το λέμε τελικά αυτό το “δε σε αφορά ….”
που αφήνουμε,επιτρέπουμε,δίνουμε χώρο, σε ανθρώπους που δε θέλαμε ποτέ να το συζητήσουμε, να μας ρωτάνε όλα αυτά τα αδιάκριτα πράγματα.
Πολλές φορές ίσως το κάνουμε από λάθος για να δικαιολογήσουμε τον εαυτό μας,να πούμε οτι όλα τώρα είναι καλά,να δώσουμε να καταλάβει ο κόσμος …. τι ακριβώς λάθος μεγάλο λάθος,κανείς δε θα καταλάβει τιπότα αν δεν έχει ζήσει μια ίδια κατάσταση με σένα.
Και πάλι θα είναι διαφορετική μιας και αλλάζουν οι άνθρωποι, κάθε ένας έχει άλλο χαρακτήρα άλλες αντιδράσεις, άλλες αντοχές.
Κι έρχεται πολλές φόρες κι ένα δάκρυ στα μάτια που το πνιγούμε γιατί αγγίζουν ευαίσθητη χορδή της καρδιάς μας,κι ο άλλος σε κοιτάει με σύμπνοια … ή λύπηση … δε θες όμως λύπηση, όλα τα δύσκολα που έχεις ζήσει σε κάνανε δυνατό,τα κρατάς για σένα,δε θες να βάλεις τα κλάματα μπροστά σε κανέναν γιατί δε θα είχε κανένα νόημα !!!!!
Δεν έχει καμία σημασία η παρηγοριά από κάποιον απλά γνωστό, έχεις δικούς σου ανθρώπους.
Άνοιξε απλά το στόμα σου και κόψε την φόρα σε όσους θεωρείς εσύ οτι πρέπει !!!
Βαλε τα όριά σου έναν νοητό κύκλο γύρω μας χρειαζόμαστε.
Κανείς δε θα καταλάβει ποτέ αυτά που νιώθεις, πόσο βράχηκες στις καταιγίδες που έζησες.
Πόσο πόνεσες από τις μαχαιριές φίλων.
Και φυσικά κανείς δε θα νιώσει ποτέ πόσο αγωνιούσες όταν ένας δικός σου άνθρωπος υπέφερε,ακόμα χειρότερα όταν πρόκειται για το παιδί σου.
Κι εσείς οι “άλλοι” μάθετε τι θα πει διακριτικότητα,μην ζορίζεστε κόσμο άγνωστο ή μη. Είναι επίπονο να θέλετε να σας αναλύουν πράγματα εντελώς προσωπικά που τελικά δε θα καταλάβετε και ποτέ,γιατι εάν επρόκειτο να καταλάβετε δε θα ρωτούσατε,θα αφήνατε τον φίλο να σας μιλήσει από μονός του,για να μην συμβαίνει αυτό σημαίνει πως ξέρει πως δεν είστε ο κατάλληλος άνθρωπος !!!
Όταν δε μιλάμε για ανθρώπους απλά γνωστούς σας, εκεί προσέξτε λίγο,μη και καμιά ριμάδα ώρα αποκτήσει την αγένεια σας ο ερωτηθείς και πάρετε καμιά απάντηση πληρωμένη !!!!
“Πρεπει να φορέσεις τα παπούτσια μου και να περπατήσεις στο μονοπάτι μου,και μετά ίσως με καταλάβεις”
J.Iakovidou
