…έτσι στα ξαφνικά
εμφανίστηκε μπροστά μου, έτσι ξαφνικά, έτσι απότομα, από το πουθενά, κεραυνός εν αιθρία που λέμε, ένα χαμόγελο, ένα βλέμμα, μια μαγεία, ένα ολόγραμμα που …μου μιλούσε .
Κοίταζα και δεν μπορούσα να πάρω ανάσα, κοίταζα και ένιωθα χαμένος, κοίταζα και έχανα τον κόσμο γύρω μου, τα αυτιά μου βούιζαν, ευτυχώς που καθόμουν στο γραφείο μου.
Εγώ!!!
Το τέρας της λογικής, το απόλυτο ορθολογιστικό μυαλό, το σκέψου πρώτα και μετά πράξε
εγώ !!! αδύνατον παραίσθηση είναι .
Σοκ!!! το τέλειο σοκ, μάλλον το ηλεκτροσόκ κάπως έτσι θάναι .
Και τώρα φίλε τι κάνουμε, σκέφτηκα, όχι πες μου τι κάνουμε, μονολόγησα .
Η μυρωδιά του φρέσκου καφέ μπήκε στα ρουθούνια μου, κάηκα πίνοντας μια λαίμαργη γουλιά, η ίδια αίσθηση, το ίδιο ταράκουλο συνεχιζόταν σταθερά.
Έγειρα πίσω στην πολυθρόνα μου, ξανακοίταξα, ήταν εκεί μπροστά μου μ’ ένα χαμόγελο να με κοιτά μιλώντας μου, μίλαγε, αλλά δεν καταλάβαινα τίποτα, πάντως υπήρχε ήχος, γι αυτό είμαι απόλυτα σίγουρος.
Σηκώθηκα να κάνω δυο βήματα, πήγα στο σαλόνι μετά στην κουζίνα και τελικά έπιασα τον εαυτό μου να γυρίζει γύρω-γύρω από την τραπεζαρία, πόση ώρα? Δεν ξέρω.
Κοίταξα στην αυλή, τα δυο μου Labrador πετάχτηκαν κουνώντας τις ουρές περιμένοντας την καθιερωμένη βόλτα τους, μια χαρά, σκέφτηκα, εσείς τουλάχιστον είστε μια χαρά, για πείτε μου με μένα τι κάνουμε?!! δυο γαβ κατανόησης ήταν η απάντηση, τώρα σωθήκαμε , είπα.
Περπατώντας με τους σκύλους μου, στο πάρκο, τα πράγματα άρχισαν να μπαίνουν στη θέση τους, σοκ ξεσόκ, εγώ ένιωθα περίεργα, υπέροχα μα πολύ περίεργα υπέροχα.
Μέχρι την επιστροφή και φτάνοντας στο σπίτι ήδη η …ορθολογιστική μου λογική βάραγε TILT με φωτάκια να αναβοσβήνουν ζητώντας service .
Βάζοντας τα κλειδιά στην πόρτα της πάτησα το σβήσιμο, cut off αγαπημένη μου λογική μέχρι εδώ, τώρα αναλαμβάνω εγώ, ο ίδιος, προσωπικά και αυτοπροσώπως.
Σβήνοντας τον αυτόματο πιλότο πήρα τα χειριστήρια στα χέρια μου, χωρίς σχέδιο πτήσης άρχισα να πλανάρω, δεν με ενδιέφεραν πια τα «g», το πολύ-πολύ …να πέσω .
Και για να μην υπάρχουν τίποτα παρανοήσεις όλα τα παραπάνω και άλλα πολλά, μα πάρα πολλά, είναι γιατί εμφανίστηκες εσύ, έτσι στα ξαφνικά, από το πουθενά και είναι για σένα !!!
Γιάννης Ποταμούσης
