Έρωτας σε κουτάκια!!!
bettyboop_statusvoice@yahoo.com
«Ο έρωτας έχει κάτι το τόσο χαρακτηριστικό, που δεν μπορούμε να το κρύψουμε όταν υπάρχει ούτε να τον προσποιηθούμε όταν δεν υπάρχει».
Madame de Sablé, 1599 – 1678, Γαλλίδα διανοούμενη
Θέλω να γράψω και σκαλώνω.
Και φταις εσύ για αυτό.
Πετάγεσαι από το πουθενά.
Κάνεις ένα κλικ στο μυαλό μου και το σταματάς στη μορφή σου.
Σε όσα δεν προλάβω να πω.
Σε όσα θέλω να σου ξεστομίσω και δεν έχω την ευκαιρία.
Σε κατηγορώ λοιπόν για όλα αυτά τα ανείπωτα μου.
Σε κατηγορώ για αυτή τη γ@μημένη στιγμή που μου χρωστάς.
Τη στιγμή που αρνείσαι πεισματικά να μου δώσεις.
Σε κατηγορώ γιατί με απέκλεισες απ’τη ζωή σου και δεν έχω πια το δικαίωμα να αδειάσω λίγο από σένα.
Δεν είμαι απλώς γεμάτη.
Όλο μου το είναι ξεχειλίζει από σένα.
Και όλα αυτά τα συναισθήματα, οι εικόνες, τα όνειρα, μετατρέπονται σε λέξεις και ξεπηδούν σε κάθε αράδα που θέλω να γράψω.
Έχω σκεφτεί να τα βάλω σε κουτάκι.
Σε ενα όμορφο γυαλιστερό κουτί.
Να τα στριμώξω το ένα πάνω στο άλλο, να τα κλειδώσω, να πετάξω το κλειδί και να τα τοποθετήσω σε μια ακρούλα του μυαλού μέχρι να πιάσουν αράχνες.
Ούτε να τα ενοχλώ ούτε να με ενοχλούν.
Θα τα συνηθίσω θα με συνηθίσουν και οι μέρες θα κυλούν.
Αδιάφορα μεν, αλλά τουλάχιστον θα κυλούν. Μέχρι να έρθει ο επόμενος να τον στριμωξω και αυτόν όταν μου τελειώσει και να τον αποθηκεύσω στο πατάρι της λήθης!
Δεν μπορώ όμως να σε κλείσω σε κουτιά. Χωράνε μωρέ οι άνθρωποι, οι στιγμές, η ευτυχία σε κουτάκια και τέτοιες μ@λ@κίες; Άντε και τα έβαλες άντε και ησύχασες. Σ’αρέσει;
Αυτό θέλεις ή αυτό αντέχεις;Χωρίς αναμνήσεις.
Σαν να μην πέρασε κανείς απο μέσα σου. Κλειδωμένη ζωή σε κουτιά.
Μια στριμωγμένη συλλογή απο πολύχρωμα γυαλιστερά κουτάκια σε μυαλό και καρδιά. Και όλα εξαργυρωμένα απο χαρά, ευτυχία, γέλιο, δάκρυ, πόνο.
Πληρωμένα απο ζωή.
Αρνούμαι λοιπόν να το κάνω.
Θα σε αφήσω ελεύθερο. Θα σε αφήσω να τριγυρνάς παντού μέσα μου.
Αντέχω ακόμα.
Και εσύ αντέχεις…
Το αισθάνομαι.
Μακρυά μου μεν αλλά τόσο κοντά.
Ενα κλικ στο μυαλό μας.
Και αν εσύ πρόλαβες και με έκλεισες σε κουτιά να ξέρεις πως ξεγελάς τον εαυτό σου. Δεν φυλακίζομαι εγώ αγάπη μου.
Δεν στριμώχνομαι.
Ξεγλυστράω και βγαίνω απ’τα κουτιά σου σαν τον Χουντινι.
Βάλτο καλά στο πανέμορφο έξυπνο κεφαλάκι σου.
Θα μας παιδεύει γλυκά ακόμα αυτός ο έρωτας.
Μέχρι πότε να μου πεις;
Θα το δείξουν η αγάπη μας και οι αντοχές μας μέχρι πότε.
Ίσως μέχρι τον επόμενο και την επόμενη που θα εμφανιστεί στο δρόμο μας.
Δεν σταματάνε μωρό μου οι ελεύθερες καρδιές σε έναν έρωτα.
Δεν φυλακίζονται οι στιγμές σε κουτιά να στοιχειώνουν ανθρώπους.
Οι αναμνήσεις μένουν.
Όχι οι άνθρωποι.
Και εγώ να ξέρεις απο εμάς έχω κρατήσει μόνο τις καλύτερες μας.
Γιατί μόνον εμείς μπορούμε να το κάνουμε αυτό και μόνο μαζί…
Υ.Σ θα την ξανά έχουμε την στιγμή μας και τότε να ξέρεις γλώσσα δεν θα βάλω μέσα. Αρκεί μέχρι τότε…να πιστεύεις!
Betty Boop!!!
