Ερωμένη του μυαλού μου

Ερωμένη του μυαλού μου,
ντυμένη το σχήμα των ματιών μου,

χωράς σε μια λεπτομέρεια της αφής,
σμαλτωμένη άβυσσος της γλυκιάς προσμονής,

μ αστέρια  θωρακισμένη,
απλώνεται η γοητεία των κινήσεων ως ιστός αράχνης,

με κλωστή ασημένια στα δάχτυλα μ-πλέκεις τις ραφές του πεπρωμένου,
ξεχνιέμαι στα ανύποπτα σου ερεθίσματα,

στο απλωμένο υφάδι της φαντασίας ο έρωτας σφάζει την νύχτα που γαλούχησε στρατιές αμφιβολίας.

Στραγγίζονται στα μάτια σου χιλιάδες ρίγη απόγνωσης,

δακρυσμένα τοπία και όνειρα φεγγαρόχαρα αναφλέγονται μ ένα σπινθήρα γέλιου.

Το ξεχείλισμα του κορμιού σου πλημμυρίζει με αφθονία τις ορμές,

στην άκρη ενός γκρεμού στέκεται περήφανα η έλξη,
τολμώντας την ακροβασία στα θέλγητρα σου,

στου δέρματος σου τις φωλιές τρυπώνει η γη των πόθων μου,

στην άγνωστη εποχή της γέννησης των λέξεων ψάχνω να βρώ την επίκαιρη φωνή για να σου ψιθυρίζει στ αυτιά τις νότες μιας αέναης πραγματικότητας,

των ήχων του κορμιού σου πάνω στις κυματιστές γραμμές της νοσταλγίας.

George Peter Mixalopoulos