Disillusive Play δισκοκριτική
Oι Αθηναίοι Disillusive Play είναι μια Ηard Rock/ Progressive Metal μπάντα με γυναικεία φωνητικά. Μετά από διάλλειμα πέντε χρόνων από την πρώτη τους ολοκληρωμένη δουλειά με τίτλο “Open Arms” (2018) κυκλοφορήσαν το “Songs for the Non-Existent“ (2023), το οποίο περιέχει 11 συνθέσεις βγαλμένες μέσα από την καθημερινότητα με στοίχους γροθιά στο στομάχι. Η παραγωγή του άλμπουμ έγινε από τους Bob Katsionis (και η μιξη)/Δημήτρη Κνίκο, στο Sound Symmetry Studio, ενώ το mastering από τον Nasos Nomikos στο VU Productions. Το εξώφυλλο του άλμπουμ επιμελήθηκε η πολυτάλαντη καλλιτέχνιδα Gogo Melone. Ας ρίξουμε μια ματιά στη νέα τους αυτή δουλεία.
Το πρώτο κοινωνικό θέμα που αναδεικνύουν είναι η διαφορετικότητα με το “Enough”. Με μελαγχολικό ύφος παρουσιάζουν τις σκέψεις ενός ανθρώπου που θα έπρεπε να είχε γεννηθεί με άλλο φύλλο, και το οποίο δεν ευθύνεται γι’ αυτό, η κοινωνία όμως του δείχνει το σκληρό της πρόσωπο. Το “Why”, είναι ένα καθαρά θεατρικό κομμάτι, που μέσα από τις μελωδίες του αναδεικνύονται τα προβλήματα του ατομικισμού, της αδιαφορίας και τις απληστίας, η μεγαλύτερες αρρώστιες του σύγχρονου πολιτισμού. Στο “Sisyphus” ένα τραγικό κομμάτι βγαλμένο από τον μύθο του “Σισύφου”, όσο και να προσπαθούμε να ξεπεράσουμε την ανθρώπινη υπόσταση, να το παίξουμε θεοί, δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από το πεπρωμένο μας. Χαρακτηρίζεται από αργά ασύγχρονα καθαριστικά riff, και γρήγορα μελωδικά ρεφρέν. Η ζωή είναι δύσκολη και αυτές οι δυσκολίες αφήνουν τραύματα τα οποία μας πονάνε και μας ρίχνουν κάτω, και από τις οποίες περνούμε μαθήματα, γαλουχούν τον χαρακτήρα μας στο “Life’s Scars”. Τα Progessive περάσματα και Hard Rock σόλο που αφήνουν στον ακροατή μια γλυκόπικρη γεύση. O ονειροπόλος πιστεύει ότι μπορεί να αλλάξει τον κόσμο στον οποίο ζει αλλά καταλήγει να πληγώνεται από τη σκληρή πραγματικότητα στο “Dreamer”. Ένα σκληρό Hair Metal κομμάτι με μελαγχολικό ήχο.
Άλλο ένα πρόβλημα είναι ότι Θέλουμε να είμαστε αρεστοί σε όλους και παραμελούμε τον εαυτό μας και τα θέλω μας στο “Μake Them All Feel Good”.Ο ρυθμός πρόσχαρος, ανάλαφρος και αυτό γιατί μας ωθεί στην αλλαγή, να ακολουθήσουμε δηλαδή το δικό μας μονοπάτι και όχι αυτό τον άλλων. Η ενδοοικογενειακή βία είναι ένα από τα μεγαλύτερα ελαττώματα της κοινωνίας και αυτό αφηγούνται στο “Love Or Fear”.Δυνατή μπαλάντα, συναισθηματικά φορτισμένη με καταπληκτικό σόλο. Όσοι ζουν, ή έχουν ζήσει παράλληλες ζωές, πρέπει να ζήσουν με τις συνέπιες τον πράξεων τους στο “Parallel Lives” (A Song Of Non – Existance).To ντουέτο Μάριου Καρανασταση/ Αντιγόνης Καλαμαρά, δείχνει από τη μια τον διχασμό και την εσωτερική σύγκρουση αυτών των ανθρώπων. Για να επιβίωση μια γυναίκα είναι διατεθειμένη να κάνει τα πάντα, μέχρι και να πουλήσει το κορμί της στο “Queen Of The Night”. Γρήγορο κομμάτι με πολύ ωραίες μελωδίες στα πλήκτρα και φοβερό σόλο στο μπάσο. Πάντα υπάρχει ένας άγγελος που μας προστατεύει και μας βοηθά, και από την άλλη υπάρχει ένας δαίμονας που μας ωθεί να κάνουμε άσχημα πράγματα, αυτό πραγματεύεται το “Demos Glove”. Τα χαμηλά σε ένταση καθαριστικά riff με τις μελωδίες στα πλήκτρα και με καλπάζον ρυθμό δείχνουν με επιτυχία τον πειρασμό και πως αυτός ενεργεί. Το “We Will Rise” (Any Day Now) είναι ένα ανάλαφρο κομμάτι γεμάτο ελπίδα και δυναμισμό. Μια ευχάριστη νότα μέσα στο σκοτάδι, που έρχεται να ενθαρρύνει τον ακροατή με τον ρυθμό του και να του θυμίσει ότι όλα θα πάνε καλά στο τέλος.
Οι Disillusive Play με το “A Song Of Non – Existent” ξεπέρασαν το εαυτό τους, μουσικά και στιχουργικά. Το άλμπουμ είναι πολύ καλά δομημένο, δεν κουράζει τον ακροατή και το πάντρεμα τον διάφορων μουσικών ειδών στα τραγούδια έγινε με τέτοιο τρόπο ώστε να αναδεικνύονται με επιτυχία τα διάφορα συναισθήματα. Ένα άλμπουμ που δεν πρέπει να λείψει από τη δισκοθήκη κανενός.
