Δεν σε είδα να φεύγεις…

Δεν σε είδα να φεύγεις…
Δεν σε αποχαιρέτησα με φιλί καυτό…
Προσπάθησα να σου δείξω
τον πόνο μου με στίχους,
με λέξεις που προσπαθούσα να αρθρώσω…
Ενδιάμεσα στα δάκρυα καθώς έβλεπα
την σκιά να χάνετε στα σκοτάδια
που έφτιαξες εκείνο το βράδυ…
Σε κοιτώ πόσο αποφασισμένη ήσουν
και το βλέμμα σου παγωμένο και ψυχρό…
Σταξανε τα μάτια μου σε κάθε σ αγαπώ
που προσπαθούσα να πω…
Τα ψέλλιζα τόσο σιγά…
Δεν θέλω να γυρίσεις πίσω…
Επιλογή ζωής έκανες
σε ένα βράδυ του Δεκέμβρη…
Πάγωσαν όλα ξαφνικά δεν θα πω
τίποτα για να γυρίσεις…
“Σ αγαπούσα” τόσο πολύ αλλά
δεν θέλησα να σε κρατήσω με το ζόρι…
Θυμάμαι μ’ αγαπούσες έλεγες…
Απόδειξε μου σου είπα…
Σε είδα να φεύγεις σε ένα βράδυ
τον χειμώνα χωρίς ούτε ένα αντίο…
Χωρίς καληνύχτα έφυγες απλά,
έκλεισες την πόρτα και χάθηκες…
Δεν πειράζει, έτσι είναι όταν αγαπάς
όλα τα συγχωρείς ακόμη και την φυγή σου
την συγχώρεσα γιατί αυτό που έλεγες ότι ήταν αγάπη,
εγώ θα το πω ενθουσιασμός τις στιγμής…
Μια πληγή ακόμη πρόσθεσες στην καρδιά μου
μια που θα χρειαστεί πολύς καιρός για να κλείσει…
Βλέπεις εγώ σ αγάπησα από καρδιάς βαθιά…
Όμορφες στιγμές στα ταξίδια σου,
αυτή είναι η ζωή…

Kostantinos Milios