Δεν έμεινε τίποτα πια,
Δεν έμεινε τίποτα πια,
ακόμη και τα όνειρα πρέπει να γνωρίζουν
ότι είμαστε γενναίοι.
Χάρισμα σου ότι με πόνεσε,
ότι με πλήγωσε.
Όλα αυτά που δεν ήταν αυθόρμητα
και αμοιβαία, σιγά-σιγά εξαφανίζονται.
Κράτησε τα τρόπαια σου,
μαζεύω τις ματωμένες στάχτες που άφησες
και αποχωρώ…
Κωνσταντίνος Μήλιος (Kostantinos Milios) ®
