Χαθήκαμε στο ίδιο ταξίδι.

Χαθήκαμε στο ίδιο ταξίδι.
Αγάπη κρέμασες στην πλώρη
Αγάπη φόρεσα στην πρύμνη
Μα χαθήκαμε…
Σαν μια διστακτική εκδοχή της ιστορίας.
Σαν τους παιδικούς φίλους που τους κατάπιε η ενηλικίωση.

Λίγα δευτερόλεπτα ζωής απαρτίσαμε στο φακό των στιγμών
Κι ύστερα βουλιάξαμε άψυχοι σε μια κορνίζα ανάμνησης.

Χαθήκαμε μες τη φοβισμένη αναζήτηση του πελάγους.
Κουκίδες ναυαγές
Τόσο κοντά, τόσο μακριά η μια απ’ την άλλη.

…πληγές φωτός να κοκκινίζουνε το απέραντο γαλάζιο…

Κωνσταντίνα Σταθακοπούλου