Αντώνης Βλοντάκης: “Το πόλο είναι μεράκι και θέλει θυσίες”
Ο Αντώνης Βλοντάκης δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις ως πολίστας. Πλέον από ένα νέο πόστο, αυτό του προπονητή, βάζει όλο του το μεράκι και την αγάπη για το άθλημα της υδατοσφαίρισης. Στόχος να προετοιμάσει την ομάδα του, την Γλυφάδα ,για επιτυχημένα αποτελέσματα.
Ετοιμόλογος και οξυδερκής ο Αντώνης Βλοντάκης, χωρίς να κρύβει τα χαρτιά του, παραχώρησε τηλεφωνική συνέντευξη στο maxmag.gr και μίλησε για όλα. Για τον αθλητισμό,τα νέα παιδιά που γεμίζουν τις πισίνες και για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το άθλημα.
Επιμέλεια συνέντευξης: Βασιλική Ευαγγέλου-Παπαθανασίου
Στο προπονητικό επιτελείο της Γλυφάδας και υπεύθυνος των ακαδημιών υδατοσφαίρισης του ΑΝΟΓ, σωστά; Περιέγραψέ μου περιληπτικά την καριέρα σου ως πολίστας.
Το τι αθλητής ήμουν και τι έχω κάνει μπορεί να το δει ο οποιοσδήποτε ψάξει στο διαδίκτυο. Τώρα όμως έχω να διαχειριστώ κάτι πιο δύσκολο και σοβαρό ως προπονητής και βλέποντας τα πράγματα με άλλο μάτι.
Κι αυτή είναι η επόμενη ερώτησή μου. Επέστρεψες στο στοιχείο που ξέρεις καλύτερα από όλα… το νερό. Πόσο δύσκολο είναι να είσαι προπονητής;
Η μεγάλη δυσκολία ενός αθλητή είναι να σκοτώσει τον αθλητή και να αποδεχθεί το νέο του ρόλο ως προπονητής. Δεν είναι εύκολο, είναι πολύ δύσκολο. Πρέπει να αποβάλλεις από το μυαλό σου αυτά που έκανες και τς παραστάσεις που έχεις από τους άλλους. Πρέπει να μπεις σε μια νέα πραγματικότητα,να έχεις τόνους υπομονής, καλή διάθεση και πάνω απ’ όλα να αγαπάς αυτό που κάνεις.
Έχεις να διαχειριστείς διαφορετικές προσωπικότητες και να στήσεις μια ομάδα. Επιλέγεις τους καλύτερους ή δίνεις και ευκαιρίες ανάδειξης;
Έχω μια φιλοσοφία: ότι όλοι μπορούν να παίξουν πόλο. Το επίπεδο το οποίο μπορεί να παίξει ο καθένας δεν το γνωρίζω. Δεν αποκλείουμε κανέναν αθλητή, γιατί άλλοι αθλητές ξεπετάγονται σε μικρή ηλικία,άλλοι θέλουν περισσότερο χρόνο. Αλλά όταν πρόκειται για αγώνα ,αυτό που μπορώ να σου πω με σιγουριά, είναι ότι θα παίξουν οι καλύτερο. Αυτό συμβαίνει γιατί είναι άδικο προς την ομάδα που θέλει αποτελέσματα. Στην προπόνηση παίζουν όλοι ανεξαιρέτως. Δεν ξεχωρίζω αθλητές. Τους δουλεύω όλους το ίδιο.
Ο αθλητισμός θέλει θυσίες;
Ο αθλητισμός είναι ένα κομμάτι της ζωής μας, της πραγματικότητάς μας. Όλοι θα έπρεπε να αθλούμαστε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.Όταν τα πράγματα γίνονται λίγο πιο σοβαρά και μπαίνουμε στον πρωταθλητισμό,τότε ναι ,απαιτούνται θυσίες. Ο πρωταθλητισμός θέλει μόνο θυσίες, λέει ο Αντώνης Βλοντάκης.
Υπάρχει ταλέντο ή ο πολίστας φτιάχνεται με προπόνηση;
Υπάρχουν δυο κατηγορίες αθλητών:οι ταλαντούχοι αθλητές και οι αθλητές που είναι προϊόν δουλειάς.Όποιον προπονητή και να ρωτήσεις θα επέλεγε αθλητές που μπορεί να έχουν λιγότερο ταλέντο αλλά είναι ορεξάτοι, παρά κάποιους που έχουν μεγάλο ταλέντο αλλά τεμπελιάζουν και δεν δουλεύουν.
Ποιες είναι οι διαφορές μεταξύ της ενήλικης ομάδας και της ομάδας των παιδιών;
Στην μεγάλη ομάδα τα πράγματα είναι πιο εύκολα. Γιατί είναι πλέον σε μια ηλικία που μπορούν να αντιλαμβάνονται και να εκτελούν πολύ πιο γρήγορα, συγκριτικά με το παιδί που μαθαίνει πρώτη φορά. Είναι φυσιολογικό…
Ποια η ποιότητα της προπόνησης που μπορεί να κάνει ένα παιδί 13 χρόνων που το πρωί έχει σχολείο και φεύγει από το κολυμβητήριο στις 23.00μ.μ;
Τα έχω περάσει όλα. Μια χαρά μπορούν! Έκανα προπόνηση από τις 9 ως τις 11 το βράδυ και το πρωί ξανά προπόνηση από τις 6 το πρωί ως τις 8 και μετά στη 1 το μεσημέρι πάλι στο κολυμβητήριο. Αν θες, όλα γίνονται. Μόνο αν έχει θέληση κάποιος, όλα γίνονται.Έχουμε παραδείγματα αθλητών με θέληση που είχαν επιτυχίες και σε άλλους τομείς της ζωής τους, όπως να έχουν έδρα στο πανεπιστήμιο κτλ.
Παρόλο που η κατάσταση στον ελληνικό αθλητισμό δεν είναι και η καλύτερη, στον υγρό στίβο έχουμε πολλές διακρίσεις. Πού οφείλεται η επιτυχία της υδατοσφαίρισης που σαρώνει διεθνείς τίτλους σε συλλογικό επίπεδο και σε εθνικές ομάδες ανδρών και γυναικών; Αυτές οι λαμπερές επιτυχίες θα φέρουν τα νέα παιδιά στο πόλο;
Το πόλο είναι μεράκι. Αυτός που επιλέγει το άθλημα του πόλο δεν πρέπει να έχει σε καμία περίπτωση στο μυαλό του το κομμάτι αποκατάσταση. Γι’ αυτό και ίσως να έχουμε τόσες επιτυχίες. Αυτοί οι οποίοι ασχολούνται συνειδητά ,προχωρούν σε αυτό το δύσκολο δρόμο και δίνουν τον εαυτό τους ανιδιοτελώς. Αργότερα ,αν έρθουν οικονομικές απολαβές ή επιβραβεύσεις αλλού τύπου…καλώς ήρθαν. Πίστεψέ με… έκανα από πιτσιρικάς πέντε ώρες προπόνηση χωρίς να έχω τίποτα άλλο στο μυαλό μου.
Ως πατέρας τριών παιδιών τι συμβουλεύεις τους γονείς των οποίων τα παιδιά σκέφτονται να ασχοληθούν με το άθλημα;
Οπωσδήποτε!!!Αν όχι στο υγρό στοιχείο,σ οποιοδήποτε άθλημα! Σε ό,τι ταιριάζει στα παιδιά τους. Γιατί δεν είμαστε όλοι για κολυμβητές ή για πολίστες. Να αφουγκραστούν τα παιδιά τους.
Ο αθλητισμός είναι απαραίτητος για την ψυχική υγεία των παιδιών. Σε γλιτώνει από πολλά άλλα πράγματα. Μαθαίνεις να λειτουργείς μέσα στο σύνολο, ομαδικά. Να έχεις κοινούς στόχους με άλλους αθλητές.Έχει πολλά οφέλη ο αθλητισμός.
Ποιοι φορείς πρέπει να στηρίξουν την υδατοσφαίριση;
Το έχω πει και στο παρελθόν. Η ομοσπονδία είναι κατώτερη των περιστάσεων. Οι επιτυχίες που βλέπουμε να έρχονται από τα νέα παιδιά είτε σε επίπεδο εθνικών ομάδων είτε σε συλλογικό επίπεδο βασίζονται καθαρά στα σωματεία και στο μεράκι των αθλητών και των προπονητών τους. – Αντώνης Βλοντάκης
Κολύμβηση και υδατοσφαίριση . Υπάρχει ένας άτυπος πόλεμος ανάμεσα στα δύο αθλήματα;
Δεν το έχω βιώσει ποτέ! Είναι δυο διαφορετικά αθλήματα. Τυχαίνει και μοιραζόμαστε την πισίνα.Ίσα ίσα έχω πολλούς φίλους κολυμβητές. – Αντώνης Βλοντάκης
3 σουτ-3 στιγμές-3 ματς που δε θα ξεχάσεις ως παίκτης και θες να τα δουν τα παιδιά σου.
Ευτυχώς για μένα είναι πολλές οι στιγμές που έχω πάρει την ευθύνη κι έχω σκοράρει και τα έχω καταφέρει για την ομάδα μου. Οπότε δεν μπορώ να ξεχωρίσω μια τέτοια στιγμή.Όμως , μπορώ να σου ξεχωρίσω μια στιγμή που προσπάθησα αλλά δεν τα κατάφερα κι ένιωσα πολύ άσχημα. Το 2003 ,στη Βαρκελώνη,παίζαμε ημιτελικό με τους Ούγγρους. Το παιχνίδι έχει φτάσει στην παράταση, χάνουμε με ένα γκολ διαφορά.Έχουμε την τελευταία επίθεση, περνάει η μπάλα στο φουνταριστό, που είμαι εγώ, ρίχνω την μπάλα και πάει στο δοκάρι…Πέντε πόντους υπόθεση ήταν η κόλαση από τον παράδεισο. Δυστυχώς… κόλαση!
Με πέντε μόνο λέξεις σκιαγράφησε μου τον Αντώνη Βλοντάκη
Σίγουρα δε με λες ήρεμο! Μέχρι να φτάσω στην πισίνα…ναι είμαι ήρεμος. Μετά όμως προσπαθώ να παρασύρω τα παιδιά στο ότι αυτό που κάνουμε δεν είναι παιχνίδι αλλά ένας αγώνας. Και πρέπει να τον αντιμετωπίζουμε με σοβαρότητα και ευθύνη. Η λέξη παιχνίδι από τη λέξη αγώνας έχει πολλή μεγάλη διαφορά !