Άννα Συκιανάκη: “Άντρες! Αν σκοτώσω έναν πειράζει;”

Η Άννα Συκιανάκη είναι από τους ανθρώπους που συμπαθείς άμεσα και χωρίς κόπο, καθώς σε γοητεύει στο λεπτό με το γραπτό λόγο της.

Τόσο από τα λόγια που μας είπε στη συνέντευξή της όσο και από τα κείμενά της στο βιβλίο διαπιστώνεις τη σκέψη, τη δύναμη και την χαρά, την αγάπη και την ευτυχία.

Η Άννα Συκιανάκη γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Πειραιά. Σπούδασε «πώς πρέπει να διδάσκονται τα αγγλικά ως ξένη γλώσσα» στο Μάντσεστερ της Αγγλίας. Γυρίζοντας στην Ελλάδα έκανε το όνειρο της για αποκέντρωση πραγματικότητα μετακομίζοντας στην ιδιαίτερη πατρίδα της μητέρας της, την Μύκονο, όπου ζει και εργάζεται σαν καθηγήτρια αγγλικών.

Επιμέλεια συνέντευξης: Βασιλική Ευαγγέλου-Παπαθανασίου 

Άννα,πρώτα απ’ όλα να πω ένα συγχαρητήρια κι ένα ευχαριστώ πολύ για τις όμορφες ώρες που πέρασα διαβάζοντας το βιβλίο σου, «Άντρες! Αν σκοτώσω έναν πειράζει;». Είχα πραγματικά καιρό να γελάσω με τη καρδιά μου ενώ διάβαζα ένα βιβλίο. Θα ήθελες να μας πεις λίγα λόγια για το βιβλίο;

Εγώ σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! Χαίρομαι πραγματικά που το απόλαυσες. Το βιβλίο είναι ένα χιουμοριστικό μυθιστόρημα, που αφηγείται έναν (και κάτι) χρόνο από την ζωή της πρωταγωνίστριας και των φίλων της. Πρόκειται για έναν χρόνο μέσα στον οποίο τόσο η καθημερινότητα της όσο και η σχέση της με κάποιους ανθρώπους αλλάζει ριζικά, μέσα από μια σειρά ευτράπελων καταστάσεων.

Πώς σου ήρθε η έμπνευση για να γράψεις ένα βιβλίο σε ημερολογιακή γραφή;

Σαν αναγνώστρια αγαπώ τα βιβλία που είναι χωρισμένα σε κεφάλαια και έχουν τίτλους σε κάθε κεφάλαιο. Όταν γράφω μου είναι πιο εύκολο να δουλεύω σε θεματικές ενότητες οπότε ήταν δεδομένο ότι θα υπήρχαν κεφάλαια. Αρχικά δεν είχα επιλέξει την ημερολογιακή γραφή αλλά επειδή το βιβλίο κάνει μία εξάμηνη αναδρομή αμέσως μετά το ξεκίνημα του, θεώρησα ότι θα είναι πιο εύκολο για τους αναγνώστες να ακολουθήσουν την πλοκή αν είναι χωρισμένο ημερολογιακά.

Έχεις κοινά με την Αλεξία;

Όχι πολλά. Το πάθος για την δουλειά μας, η σχέση με την οικογένεια και η σημασία των φίλων στην ζωή μας είναι τα κοινά μας χαρακτηριστικά αλλά κατά τα άλλα νομίζω ότι σαν χαρακτήρας έχω περισσότερα κοινά με την Ηρώ.

Θεωρείς ότι η παρέα της Αλεξίας αντιπροσωπεύει τη νέα γενιά;

Νομίζω πως όχι. Η παρέα της Αλεξίας έχει λύσει βασικά προβλήματα που έχει η νέα γενιά σήμερα όπως το βιοποριστικό. Στην παρέα της Αλεξίας όλοι ασχολούνται με αυτό που έχουν σπουδάσει ενώ στην ελληνική πραγματικότητα πολλοί νέοι άνθρωποι δεν μπορούν να βρουν δουλειά πάνω στο αντικείμενο τους. Θα ήταν ωραίο να αντιπροσώπευε την νέα γενιά η παρέα της Αλεξίας αλλά προς το παρόν απέχει αρκετά.

Πόσο σημαντική είναι η φιλία στον άνθρωπο;

Πιστεύω ότι η φιλία είναι ένα από τα θεμελιώδη συστατικά μιας υγιούς ζωής. Θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό να έχουμε γύρω μας ανθρώπους με τους οποίους μπορούμε να μοιραστούμε τις χαρές, τις λύπες, τις σκέψεις μας, έναν καφέ, ένα ταξίδι, ένα ηλιοβασίλεμα, οτιδήποτε. Προσωπικά το βρίσκω υπέροχο να έχω στην ζωή μου ανθρώπους που με κάνουν να γελάω, με στηρίζουν και με βοηθούν να διευρύνω τους ορίζοντες μου.

Γιατί οι άντρες λένε ψέματα σε μια γυναίκα;

Υπάρχουν πολλοί λόγοι που θα μπορούσαν να το κάνουν. Μπορεί να αποσκοπούν κάπου και να ξέρουν ότι με την αλήθεια δεν θα φτάσουν στον στόχο τους. Μπορεί να έχουν αισθήματα κατωτερότητας και να θέλουν να φτιάξουν μια πλασματική εικόνα για να κερδίσουν τον θαυμασμό της. Ίσως να είναι παθολογικοί ψεύτες και να λένε συνεχώς ψέματα σε όλους. Πολύ συχνά επίσης δηλώνουν ότι δεν θέλουν να την πληγώσουν και προτιμούν να πουν ψέματα προκειμένου να την προστατέψουν.

Πιστεύεις στον ανεκπλήρωτο έρωτα και τη δύναμη που έχει σ έναν άνθρωπο;

Σίγουρα υπάρχουν ανεκπλήρωτοι έρωτες μιας και δεν μπορούμε πάντα να έχουμε εκείνον που ποθούμε, αλλά δεν ξέρω πόση δύναμη μπορεί να ασκήσει σε έναν άνθρωπο. Ίσως στην αρχή αλλά με την πάροδο του χρόνου φαντάζομαι ότι ξεθωριάζει και ο πόθος και η ενέργεια που μπορεί να κουβαλούσε.

Το μήνυμα του βιβλίου είναι ξεκάθαρο για μένα « δε χρειάζεται να στριμωχτούμε σε στερεότυπα και κοινωνικές νόρμες» Έχεις πέσει θύμα των κοινωνικών στερεοτύπων στη ζωή σου ή όχι;

Νομίζω πως όχι αλλά η αλήθεια είναι ότι έχω υπάρξει εξαιρετικά τυχερή. Οι γονείς μου δεν προσπάθησαν ποτέ να με βάλουν σε «κουτάκια», οι συμμαθητές, οι φίλοι μου και ο κοινωνικός μου περίγυρος με δέχονταν πάντα για αυτό που είμαι και έτσι δεν χρειάστηκε ποτέ να κάνω κάτι που δεν μου ταίριαζε προκειμένου να κερδίσω την επιβράβευση, τον θαυμασμό, την αποδοχή ή την αγάπη κάποιου. Οι περισσότεροι άνθρωποι που γνωρίζω και είναι θύματα κοινωνικών στερεοτύπων προσπαθούν να κερδίσουν πράγματα που για εμένα ήταν πάντα δεδομένα.

Οι ομοφυλόφιλοι που κρύβουν τη ταυτότητα τους υποφέρουν στη ζωή τους, γιατί όλοι εμείς οι φυσιολογικοί τους έχουμε στήσει στον τοίχο;

Φαντάζομαι ότι υποφέρουν πολύ. Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να πρέπει να κρύβεις ένα χαρακτηριστικό σου επειδή θεωρείς ότι δεν θα είναι αποδεκτό, πόσο μάλλον τις ερωτικές σου προτιμήσεις. Καλό θα ήταν οι άνθρωποι να μπορούν να ζουν την ζωή τους όπως έχει επιλέξει ο καθένας χωρίς αυτό να τους περιθωριοποιεί.

Οι ηρωίδες του βιβλίου είναι ανεξάρτητες, μορφωμένες και επιτυχημένες. Οι σύγχρονες γυναίκες έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στη ζωή ,πόσο καλό ή κακό είναι αυτό;

Γενικά είναι καλό οι άνθρωποι να είναι ανεξάρτητοι, μορφωμένοι και επιτυχημένοι. Το θέμα είναι ότι οι γυναίκες σήμερα είναι πολύ διαφορετικές από τις γυναίκες πριν από πενήντα χρόνια. Οι άντρες ακολουθούν αυτές τις αλλαγές με πιο αργά βήματα οπότε έχουμε φτάσει στο σημείο να λέμε ότι έχουν χάσει την ταυτότητα τους. Θα χρειαστούν μερικά χρόνια ακόμη για να υπάρξει μια ισορροπία.

Υπάρχει πραγματική φιλία στη σημερινή εποχή;

Ναι υπάρχει γιατί οι άνθρωποι την έχουν ανάγκη και από την φύση μας προσπαθούμε να διασφαλίσουμε οτιδήποτε έχουμε ανάγκη.

Τι σε φοβίζει στη ζωή που ζούμε;

Με φοβίζει η ταχύτητα με την οποία εξοικειωνόμαστε στην θέα της βίας και της ασχήμιας γύρω μας και η παθητική στάση που κρατάμε.

Εκδόσεις ΕΞΗ εδώ