Αναζητώντας την οδόν ευτυχίας

Να σου θέσω ένα αίνιγμα, «αν και γλυκιά σε ξεγελά, γιατί γίνεται και πικρή. Αλλά αυτό είναι που την κάνει και ακαταμάχητη, η γλυκόπικρη γεύση της, ποια είναι;»

Κι ένα άλλο αίνιγμα, λέει το εξής: «Τι είναι αυτό που δέχεται κανείς χωρίς να το ζητήσει, που κατέχει, χωρίς να ξέρει το πως και χάνει χωρίς να ξέρει το γιατί;»

Μα φυσικά σε αυτά τα δύο αινιγματικά ερωτήματα, η απάντηση είναι η ίδια η ζωή.

Διότι πράγματι, η ζωή μας, είναι πολλές φορές γλυκόπικρη,  Περιλαμβάνει πολλές πίκρες, μέσα στις λίγες γλυκές μας στιγμές. Πολλές κακές στιγμές, για μια καλή στιγμή.

Δύσκολα θα θυμάσαι τις όμορφες, όταν θα σε έχουν καταβάλλει οι άσχημες. Το σίγουρο όμως, είναι ότι, όταν θα έρθει μια όμορφη στιγμή  θα σε γλυκάνει για τα καλά ώστε να ξεχάσεις έστω και για λίγο τις δυσκολίες σου.

Και η ευτυχία, εύλογα, θα έρθεις και θα με ρωτήσεις, δεν υπάρχει;

Ευτυχία δεν είναι ένας σταθμός που φτάνεις αλλά ο τρόπος που ταξιδεύεις. Όπως λέει και το τραγούδι ευτυχία είναι αυτό που περιμένουμε να ‘ρθει…

Υπάρχει η ευτυχία, αλλά σε στιγμές, όπως αυτές οι γλυκές ή γλυκόπικρες που σου ανέφερα παραπάνω. Είναι η διαδικασία, που θα προσπαθήσεις, να παλέψεις για να πετύχεις, να φτάσεις σε αυτήν. Είναι η γλυκιά κούραση, στο διάλειμμα που θα σταματήσεις στο δρόμο σου, προς την  οδόν ευτυχίας. Αλλά όσο και να προσπαθείς να την φτάσεις, τόσο αυτή θα σου ξεφεύγει. Είναι σαν ένα αερικό που δύσκολα πιάνεται, δύσκολα κατακτιέται.

Η ζωή δεν είναι για να τη φιλοσοφείς, αλλά για να την ζεις σε πράξεις. Και αυτές που θα κάνεις αλλά κι αυτές που θα εισπράξεις, θα σε γεμίσουν και θα σου δώσουν αποσπασματικά κι ένα δείγμα ευτυχίας. Μα μην περιμένεις μεγάλες δόσεις. Μόνο μικρές, σαν τις σταγόνες της βροχής, που τις λαχταράμε σε εποχές λειψυδρίας. Ακόμη κι η ευτυχία θέλει μικρές δόσεις για την χαρείς και να την χωνέψεις. Θέλει το χρόνο της για να εδραιωθεί στην συνείδηση και στη καρδιά σου. Αν έρθει σαν μεγάλη νεροποντή, μπορεί να ξεσπάσει και μεγάλη πλημμύρα και να φέρει συθέμελα καταστροφές. Πρέπει να ξέρεις να την εκτιμάς. Πρέπει να έχεις μάθει να την διαχειρίζεσαι. Γιατί στο τέλος, κάποιος κεραυνός λεγόμενος εγωισμός και έπαρση, μπορεί να στη διαλύσει και να μείνεις τελικά μόνο με το όνειρο και την ελπίδα της ευτυχίας. Κάπου πρέπει, επιτέλους, να μάθουμε να έχουμε και λίγο υπομονή. Να εκτιμάμε και τα μικρά πράγματα. Η ευτυχία έρχεται όταν πάψεις να επιμένεις και όταν έρθει να είσαι σίγουρος θα σε καταπλήξει..

 

photo web