Alone but happy
Δεν ξέρω τι λέτε άλλα σίγουρα κάποιοι θα συμφωνείτε και κάποιοι άλλοι …σας επιτρέπω να διαφωνείτε.
Ναι να διαφωνείτε γιατί όταν ανακαλύψετε τι “μνημόνιο” έχετε “υπογράψει” θα βαράτε το κεφάλι σας στον τοίχο.
Δεν μιλώ για μπακουροκαταστάσεις, μιλώ για την ενσυνείδητη επιλογή να περιφρουρείς τον “κόσμο” Σου μέσα στην ίδια τη σχέση που βρίσκεσαι .
Tην επιλογή να μην υποκύπτεις στα κάθε λογής “μνημόνια” της κατεστημένης πρέπουσας ηθικοσυναισθηματικής “τάξης”.
Μιλώ για το γνήσιο “προσφέρω” χωρίς να ζητώ αντάλλαγμα η ανταπόδοση .
Μιλώ για ότι δεν μου “φορτώνεται” .
Μιλώ για το “πρέπει” να το κάνω γιατί “σ΄ αγαπώ” και το νιώθω .
Μιλώ για την “υποχρέωση” να σε κουβαλάω εσένα και τα “βλαμμένα” τροφοδοτικά πεπρακτέα του συναισθηματικού σου “κόσμου”.
Μιλώ για την “ομπρελίνα” που θέλετε για να βάλετε την συναισθηματική σας ανασφάλειά.
Μιλώ για την συνειδητή “κοροϊδία” του ανασφαλούς εαυτού σας.
Και μετά …και μετά …το χάος , κενό απύθμενο .
Ανακαλύψατε λοιπόν την Ατλαντίδα ….μπράβο !!!
Βρίσκεστε μόνοι στην “τέλεια σχέση” σας.
Μα γιατί δεν καταλαβαίνετε πως από την αρχή μόνοι σας είσαστε .
Πόσο εύκολα ξεφτίζουν τα “καλά κρεβάτια” , πόσο βαρετές είναι οι κοινές παρέες , πώς οι μαργαρίτες γίνονται γαϊδουράγκαθα.
Παιχνίδια που μας παίζουν οι φερορμόνες , κι όμως , κι όμως έτσι είναι …δυστυχώς.
Έτσι λοιπόν “μαζεύετε” τα κομμάτια σας και δεν καταλαβαίνετε ότι εσείς οι ίδιοι τα “σκορπίσατε”.
Στην ερώτηση ποιος είναι ο πιο πολύτιμος άνθρωπος στον κόσμο απαντάτε …το έτερον ήμισυ , αντί του ίδιου σας του εαυτού .
…γιατί ρε μισούς σας γέννησε η μάνα σας ?!!!
Τα μοντέλα της οντογένεσης του καθενός μας σίγουρα επηρεάζονται από την παραγένεση του περιβάλλοντος που έχουμε μεγαλώσει ,όμως λίγοι και λίγες έχουν συνείδηση του πως να ενεργούν για την αποδέσμευσή τους.
Πληρωμένα λοιπόν όλα , ακόμα και οι λογιστικές έγγραφες , αν και παρόλα αυτά επιμένουμε να χρεώνουμε λάθη δικά μας σε άλλους.
Οι σχέσεις συνήθως είναι μονοσήμαντες , δηλαδή , ή “υπηρετείς” , ή “υπηρετείσαι” εννοώντας ότι το ένα μέλος συνήθως αποδέχεται τον ρόλο της μόνιμης “εξυπηρέτησης”.
Συνήθως είναι το μέλος το οποίο “σκέπτεται” περισσότερο και ουσιαστικά φροντίζει για το μέλλον και την επιβίωση της “σχέσης”.
Το παραπάνω δεν είναι δύσκολο να παγιωθεί σε μικρό χρονικό διάστημα και λόγω της καθεστηκυίας οικογενειακής παραγένεσης .
Η έλλειψη αυτοεκτίμησης σαφέστατα παίζει τεράστιο ρόλο στην δημιουργία μιας σχέσης … “ότι νάναι”.
Ευτυχισμένος ! αλλά μόνος … δεν σημαίνει …μπαίνω στο Μοναστήρι , σημαίνει κρατώ “όρθιο” τον ίδιο μου τον εαυτό , τον εσωτερικό μου κόσμο το …Είναι μου.
Ευτυχισμένος ! αλλά μόνος … δεν σημαίνει “όχι” στη σχέση , σημαίνει εξελίσσομαι χωρίς να είμαι “βάρος” σε βάρος κανενός .
Δύσκολα πράματα ,θα πει κάποιος , εμ΄ εκεί είναι “το κουμπί της ιστορίας”.
Θεωρητικά κανείς δεν διαφωνεί , όταν φτάνουμε στην εφαρμογή είναι το ζήτημα , εκεί που πρέπει να ειπωθεί το “όχι” στον ίδιο μας τον Εαυτό.
Όταν βρισκόμαστε μεταξύ του να δώσουμε μια αναβολή στο παραπάνω “όχι” ή να συνεχίσουμε φτάνοντας μέχρι τον πρώτο καθρέφτη και να κοιτάξουμε το δικό μας πρόσωπο.
Alone! But Happy …
Γιάννης Ποταμούσης
