Ακροβατώ

Κάτω απ ‘τα πόδια μου.
Δυό σύρματα που τρέμουν.
Κι εγώ στα χέρια μου.
Λάθη και πάθη να κρατώ.
Μία τα πόδια μου.
Φτερά βγάζουν και φεύγουν.
Μία τσακίζομαι και πέφτω σε γκρεμό.
Και το χαμόγελο στα χείλη ζωντανεύει.
Κι ύστερα πάλι γίνεται θαμπό.
Και η καρδιά μου σαν μικρό παιδί αλητεύει.
Και πάλι χάνεται σαν να’ ταν εκατό.
Μοιάζω στα μάτια σου.
Σαν να’ μαι ακροβάτης.
Μα πίστεψέ με έτσι νοιώθω και εγώ.
Ακροβατώ σε μία θάλασσα αγάπης.
Και ρίχνω άγκυρα σ’ απόκρημνο βυθό.
Μιά κολυμπάω στα βαθιά νερά σαν χέλι.
Μιά πίσω απ’ όστρακα κρύβομαι στο νερό.
Νοιώθω τα πόδια μου να βγάζουνε πτερύγια.
Και σαν γοργόνα στον αφρό να κολυμπώ.
Κι ύστερα πάλι νοιώθω μιά από τα ίδια.
Κι αγκάθια βγάζω σαν τον αχοινό.
Ακροβατώ.
Όχι σε τσίρκο με μπαλόνια και παλιάτσους.
Μα σε μιά θάλασσα από αισθήματα σωρό.
Που όμως έγιναν στα μάτια μου αυταπάτες.
Και άς μου φώναζες χιλιάδες σ’ αγαπώ.
Εγώ κουράστηκα να είμαι ακροβάτης.
Και θέλω ξένοιαστα να ζήσω όσο μπορώ.

Γιώτα Κλουτσούνη 💋