8/3 – ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ
8/3 – ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ
Δεν ξέρουμε ποιές είναι οι κατάλληλες λέξεις που πρέπει να επιλέξουμε εμείς οι άνδρες, να σας πούμε σήμερα. Μάλλον θα τα κάνουμε θάλασσα. Το ίδιο ίσως θα παθαίνατε και εσείς με εμάς, αν σας ζητούσαμε το αντίστοιχο. Ζητώ όμως την ευγενική εξουσιοδότηση από τους υπόλοιπους άνδρες, να το προσπαθήσω.
Να προσπαθήσω να μιλήσω και να εκθειάσω, αυτή τη μοναδική φωτεινή πλευρά της σελήνης σας. Μόνο τη φωτεινή σας. Η σκοτεινή σας, δεν έχει θέση σήμερα. Σήμερα σας γιορτάζουμε και μόνο όμορφες κουβέντες χωράνε.
Προσπαθώ να σκεφτώ τους λόγους που τρελαινόμαστε για εσάς. Μάταιο. Για μένα είναι μια εγκεφαλική διαδικασία που τείνει στο άπειρο… Αέναη. Οπότε σταματώ. Ίσως να είναι αμέτρητοι οι λόγοι τελικά. Ίσως να είναι και λανθασμένοι αυτοί που επέλεξα να αναφέρω παρακάτω. Ποιός είμαι εγώ άλλωστε, να τους γνωρίζω με σιγουριά.
Όλοι οι άνδρες ότι πράττουμε και ότι δημιουργούμε στη ζωή μας, το κάνουμε με κεντρικό άξονα εσάς. Με σκεπτικό να μας αναγνωριστούν από κάποια γυναίκα – ή τη γυναίκα που μας ενδιαφέρει – και να τα μοιραστούμε μαζί της. Σαφέστατα υπάρχει και ο παράγοντας της προσωπικής φιλοδοξίας και αυτοαπόλαυσης εκάστου άνδρα, αλλά όλα γυρίζουν γύρω από τον άξονα της αναγνώρισης από μία γυναίκα και της συναπόλαυσης αυτών, μαζί της.
Οι άνδρες επιζητούν την επιτυχία και την καταξίωση. Στη λίστα αυτών που θα ήθελαν να τους το αναγνωρίσουν και να καταξιωθούν στα μάτια τους, είναι και ο εαυτός τους, και το αφεντικό τους, και οι συνάδελφοι τους, και οι φίλοι τους, και οι ανταγωνιστές τους, και ο οικογενειακός κύκλος τους, και άλλοι διάφοροι. Αλλά όλοι αυτοί, στη λίστα έχουν από το νούμερο “2” και κάτω. Στο νούμερο “1” είναι πάντα η γυναίκα που τους ενδιαφέρει. Όποιος άνδρας το αρνηθεί, ή δεν ξέρει τι του γίνεται, ή ψεύδεται ασύστολα, ή είναι αναίσθητο κτήνος. Όπως το λέω.
Αν δεν υπήρχατε εσείς στον πλανήτη, δεν θα είχαμε κίνητρα δημιουργίας. Θα εξασφαλίζαμε μόνο την απαραίτητη τροφή και τη στέγη μας, και θα καθόμασταν άπλυτοι και αξύριστοι να σαχλαμαρίζουμε μεταξύ μας και να αλληλοπαιρνόμαστε για να διοχετεύσουμε κάπου, αυτή τη γονιδιακή λύσσα μας, με την αναπαραγωγική διαδικασία.
Όλα για εσάς τα κάνουμε, υπέροχα πλάσματα που ακούτε στο όνομα “Γυναίκα”. Και εσείς άλλωστε, όλα για εμάς τα κάνετε…το ξέρουμε…απλά κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε όπως και σε χιλιάδες άλλα. Όλα, είναι στα πλαίσια αυτού του αέναου αμφίδρομου παιχνιδιού γοητείας, έλξης και σμίξης, μεταξύ των δύο φύλων. Όπως άλλωστε, και μεταξύ όλων των πλασμάτων του ζωικού βασιλείου.
Δεν ξέρω…δεν ξέρω ποια είναι αυτά που μας τρελαίνουν σε εσάς. Δεν ξέρω ποιά είναι αυτά που μας ανεβάζουν πυρετό μόλις σας δούμε, που μας περνάει ρεύμα στη σπονδυλική στήλη μόλις μπείτε στο χώρο που ευχόμασταν να περάσετε, που μας διπλσσιάζουν τους χτύπους της καρδιάς και τους ακούμε να χτυπάνε δυνατά μέσα στα αυτιά μας. Δεν ξέρω ποιά είναι αυτά που εγκλωβίζουν το βλέμμα μας πάνω σας, και σας κοιτάμε σαν ανόητα παιδιά. Που μας κάνουν να κορδωνόμαστε σαν ηλίθια παγώνια , για να σας δείξουμε πόσο σπουδαίοι και μοναδικοί είμαστε για κάποια από εσάς. Δεν ξέρω…
Δεν ξέρω αν είναι αυτό το θελγικό βλέμμα που μας διαπερνάει το κρανίο σαν σφαίρα όταν μας πυροβολήσετε με τα μάτια σας, αν είναι αυτό το στιλπνό πορσελάνινο δέρμα που μυρίζει βανίλια και γαρδένια και λατρεύουμε να το αγγίζουμε με τα χείλη μας, αν είναι αυτό το χαμόγελο σας που μας λέει: “καλά το πας…” και νιώθουμε σαν να ανοίξαμε σεντούκι με θησαυρό, αν είναι αυτό το επιτηδευμένο τίναγμα στα μαλλιά σας που μυρίζουν μήλο και κανέλλα και μας βγάζουν ζωώδη ένστικτα να σας κατασπαράξουμε… Δεν ξέρω…
Δεν ξέρω αν είναι εκείνη η επιτηδευμένα “αθώα” έκφραση την ώρα που βάζετε το κραγιόν στα χείλη σας μπροστά στον καθρέφτη και ξέρετε ότι σας κοιτάμε, αν είναι εκείνο το περπάτημα που σέρνει το χορό σε όλες τις καμπύλες σας και μας ζαλίζετε, αν είναι εκείνη η τέχνη του να μας δείχνετε όλο το κορμί σας χωρίς να μας αποκαλύπτετε τίποτα, αν είναι εκείνη η σιλουέτα κάτω από τα σεντόνια που αφήνει υποννοούμενα και μας τρελαίνει τις ορμόνες, αν είναι εκείνοι οι γρίφοι σας που όταν τους λύνουμε εκρήγνυνται ηφαίστεια… Δεν ξέρω…
Δεν ξέρω αν είναι αυτή η εκτυφλωτική λάμψη που ξεπετάγεται από τα μάτια σας, όταν χαμογελάτε ερωτευμένες. Τότε που βιώνεις πως είναι, να κοιτάς δύο ήλιους συγχρόνως. Δύο ήλιους να λαμποκοπάνε δίπλα δίπλα, πάνω στο ίδιο πρόσωπο και να τα καίνε όλα γύρω τους. Δεν ξέρω αν είναι αυτή η μαγική ικανότητα που έχετε, να μας διεγείρετε και να μας βγάζετε αυτό το αρχέγονο ζωώδες ένστικτο, που όταν μας το ξεκλειδώνετε, χάνουμε τον έλεγχο. Τότε που είμαστε ικανοί να περπατήσουμε ξυπόλυτοι πάνω σε σπασμένα γυαλιά, για να έρθουμε εκεί που μας περιμένετε και να γίνουν οι δυό ανάσες, μία.
Δεν ξέρω… Δεν ξέρω διάβολε, δεν ξέρω…
Αυτό που ξέρω, είναι ότι η Γυναίκα είναι το σύμβολο της ομορφιάς και της χάρης. Από τη μέρα που θα γεννηθεί και για όλη την υπόλοιπη ζωή της. Τα ρηχά “πρότυπα” των τελευταίων 10ετιών, έχουν καλουπώσει τη γυναικεία ομορφιά σε διαστάσεις, ύψος, κιλά, σχήματα προσώπου, ηλικιακά όρια και άλλα ανόητα. Ηλιθιότητες. Η Γυναίκα παραμένει Γυναίκα ισοβίως. Όμορφη και σαγηνευτική και στα 80 της. Ναι και τότε. Τότε που θα πει στο γεράκο της: “Παλικάρι μου εσύ!” και εκείνος θα της απαντήσει: “Κοριτσάκι μου γλυκό!” και όλα θα είναι μεταξύ τους το ίδιο, όπως πριν 50 χρόνια που γνωρίστηκαν. Όλα είναι μέσα στο μυαλό μας και άρρηκτα συνδεδεμένα με την Παιδεία μας.
Τελικά δεν κατάφερα εκ μέρους όλων των ανδρών, να σας πω αυτά που θα θέλαμε να σας πούμε. Δεν έπιασε τόπο η εξουσιοδότηση που μου δόθηκε και τους ζητώ συγνώμη.
Τουλάχιστον κρατείστε αυτό:
Όλα τα Αρσενικά της γης, σας αγαπάμε.
ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΣ ΠΟΛΛΑ!!!
(Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, γιορτάζεται σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου 1857 από εργάτριες κλωστουφαντουργίας στη Ν.Υόρκη, οι οποίες ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας. Η 1η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας, γιορτάστηκε το 1909 με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ και υιοθετήθηκε 2 χρόνια αργότερα, από τη Σοσιαλιστική Διεθνή)
Γιώργος Τοψης
