Σώτη Τριανταφύλλου:” Άκου το λιοντάρι”

Η Σώτη Τριανταφύλλου είναι Ελληνίδα συγγραφέας, αρθρογράφος, δοκιμιογράφος και μεταφράστρια από τέσσερις γλώσσες (αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, γερμανικά). Ως ιστορικός έχει ειδικευτεί στον Ψυχρό Πόλεμο και πολλά από τα βιβλία της στρέφονται γύρω από τις ΗΠΑ και την ΕΣΣΔ.

Η Σώτη Τριανταφύλλου είναι μια συγγραφέας με λόγο   λιτό και ουσιαστικό, δεν έχει ανάγκη να καλλωπίσει,για να εντυπωσιάσει τον αναγνώστη, διότι στέκεται στην ουσία και όχι στα ευφάνταστα πλουμίδια.

Επιμέλεια συνέντευξης Βασιλική Ευαγγέλου-Παπαθανασίου 

“Άκου το λιοντάρι”: Μιλήστε μας για το νέο σας μυθιστόρημα που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη.

 

 

 

Είναι ένα μυθιστόρημα για τη ζωή μας στη σημερινή Αθήνα: θα μπορούσε να περιγραφεί ως το χρονικό τριών ή τρισήμιση γενεών Αθηναίων —αν πίστευα στις «γενιές»…Δεν πολυπιστεύω…

 

 

Ένας πολυέλαιος πεσμένος και σπασμένος στο εξώφυλλο. Τι συμβολίζει;

 

 

 

Εικονοποεί, κατά κάποιον τρόπο δυο λέξεις από το ’’A Litany in Time of Plague’’ του Thomas Nashe: ’’Brightness Falls”. Η πτώση της αίγλης, της λάμψης, των κοινωνικών φιλοδοξιών. Στο «Άκου το λιοντάρι», η μεσοαστική οικογένεια Λεοντάρη ζει μια στιγμή οικονομικής ευημερίας —αργότερα, ακινητοποιείται κοινωνικά.

 

 

 

Τι αποτελεί πηγή έμπνευσης για σας: ο έρωτας, τα ταξίδια, ένα ποίημα, μια ιστορία, ένα τραγούδι;

 

 

 

Όλα αυτά εμπνέουν τους συγγραφείς και δεν αποτελώ εξαίρεση. Ο τίτλος του βιβλίου είναι δάνειο από το ομώνυμο κομμάτι του Βαν Μόρισον.

 

 

 

 

Η σύγχρονη λογοτεχνική εποχή δίνει καλά δείγματα γραφής;

 

 

 

Το πρόβλημα της σύγχρονης λογοτεχνικής παραγωγής δεν είναι τόσο η ποιότητά της — που είναι, νομίζω, αρκετά καλή — αλλά η ποσότητά της. Δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε εύκολα την ήρα από το σιτάρι. Η αφθονία των βιβλίων και των πληροφοριών μάς εμποδίζει να κάνουμε επιλογές ως αναγνώστες.

 

 

 

Ποιον ήρωα αγαπήσατε περισσότερο και γιατί;

 

 

 

Αν εννοείτε από το «Άκου το λιοντάρι», ίσως συμπαθώ περισσότερο τη Μάντυ που, παρά τη νευρικότητά της, τα καταφέρνει σε όλα. Συμπεριλαμβανομένου του ότι επισκευάζει ακόμα και ασανσέρ.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Η Ελλάδα περνά μια κρίση, κατά τη γνώμη μου η κρίση μας είναι κατ’ ουσίαν ηθική και πολιτιστική. Αναμφισβήτητα θα έρθει η λύτρωση. Ποιος θα μας βγάλει στο φως;

 

 

 

Αν η «κρίση» είναι μόνιμη, δεν μπορούμε να μιλάμε για κρίση. Από τότε που άρχισα να καταλαβαίνω τον κόσμο γύρω μας, γίνεται λόγος για «κρίση». Πράγματι, η χώρα μας δεν έχει βρει ακόμα τον δρόμο της: επικρατεί πολιτική βαρβαρότητα και οικονομικές ανισότητες που δεν αντιστοιχούν στα ευρωπαϊκά πρότυπα. Για να πάμε μπροστά, όπως αντιλαμβάνομαι εγώ το «μπροστά» —δεν συμφωνούμε όλοι στο τι είναι «μπροστά» και στο τι είναι «πίσω»— χρειάζεται κάποιου είδους κοινωνική συμφιλίωση. Προς το παρόν, είμαστε μια χώρα μίσους.

 

 

 

Ο Β. Brecht είχε πει «Δυστυχισμένη η χώρα που χρειάζεται ήρωες», το βιβλίο σας μου δίνει την εντύπωση ότι είστε σύμφωνη με τη γνώμη του. Κάνω λάθος;

 

 

 

Μα, στην Ελλάδα γίνεσαι ήρωας, έστω μικρός, μόνο και μόνο επειδή έχεις το στοιχειώδες θάρρος να εκφράζεις τη γνώμη σου. Το να χρειάζεται θάρρος για να πεις αυτό που νομίζεις ότι είναι αλήθεια μού φαίνεται σκέτη δυστυχία.

 

 

 

Πόσο εύκολο είναι να ενταχθούν ιστορικά ντοκουμέντα σε μια ιστορία έρωτα ή σε μια φιλία;

 

 

 

Η Ιστορία με γιώτα κεφαλαίο μάς περιβάλλει και είναι αναπόφευκτη. Οι ιστορίες των ανθρώπων εντάσσονται στην ευρύτερη Ιστορία: δεν εκτυλίσσονται σε χρονικό κενό. Στα περισσότερα λογοτεχνικά είδη είναι απαραίτητη η σύνδεση με το ιστορικό και κοινωνικό συγκείμενο.

 

 

 

Χρειάζεστε την απομόνωση ή λειτουργείτε και εν μέσω καθημερινότητας;

 

 

 

Η συγγραφή ενός βιβλίου περνά από διάφορα στάδια: έρευνα, σημειώσεις, εκτέλεση, διόρθωση, αναδιάρθρωση, μοντάζ-editing, διόρθωση ξανά. Στο στάδιο της εκτέλεσης η απομόνωση είναι απαραίτητη: δεν μπορούμε να είμαστε διαχυμένοι μέσα στον κόσμο, με συναναστροφές, δουλειές και δουλίτσες —χρειάζεται συγκέντρωση, συμπύκνωση του χρόνου.

 

 

 

 

 

Όταν αρχίζετε να γράψετε, η βασική δομή τού μυθιστορήματος έχει ήδη σχηματιστεί, και υπάρχει στο μυαλό σας;

 

 

 

Ναι, συνήθως, το μυθιστόρημα είναι ήδη σχηματισμένο προτού το γράψω. Αλλά, καθώς η έρευνα συνεχίζεται πολλά πράγματα μπορεί να αλλάξουν.

 

 

 

Στοχεύετε στη δεύτερη ανάγνωση να αφαιρέσετε λέξεις λίγο «φτωχές» ή να σβήσετε ότι δεν σας ικανοποιεί;

 

 

 

Κάνω πολλές αναγνώσεις με αυτόν τον στόχο… Και με άλλους στόχους, όπως η δομή, το χτίσιμο των χαρακτήρων και τα λοιπά. Η πρώτη γραφή είναι το ευκολότερο μέρος της διαδικασίας. Μόλις τελειώνει η πρώτη γραφή, ξεκινάει μια μεγάαααλη περιπέτεια.

 

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη